Η στήλη αυτή έχει φτιαχτεί για πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Αυτός δεν είναι άλλος από το να μοιραζόμαστε εδώ πέρα τα βιώματα και τις εμπειρίες μας από την καθημερινότητα μας. Η ιδέα προέκυψε ύστερα από συζητήσεις πάνω στον πολύτιμο ρόλο που διαδραματίζουν τα βιώματα μας ως προς τον τρόπο που κοινωνικοποιούμαστε, αντιστεκόμαστε, δρούμε ή και παραμένουμε αδρανείς εντός ενός κόσμου κομμένου και ραμμένου στα μέτρα του cis straight άνδρα. Τα βιώματα μας είναι-επί της ουσίας- τα σημεία που συναντάμε η μία την άλλη και φτιάχνουμε τους φεμινισμούς μας. Μέσω αυτών μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά η μία με την άλλη, να μοιραζόμαστε τους φόβους και τις επιθυμίες μας, να ακούμε τις επιθυμίες τ@ν άλλ@ν και εν τέλει να ενδυναμωνόμαστε. Μαθαίνουμε να αναστοχαζόμαστε πάνω στα προνόμια μας, αναγνωρίζοντας τη διαφορετική ένταση και έκταση της πατριαρχικής καταπίεσης με τον πιο απτό τρόπο, τις ίδιες μας τις εμπειρίες.
Η βιωματική ανάλυση είναι - επίσης - αυτό που θεωρούμε ότι μας λείπει από τους υπόλοιπους πολιτικούς και κινηματικούς χώρους που βρισκόμαστε και που πολλ@ από μας αδυνατούν να υπάρξουν. Σε αυτούς τους χώρους το βίωμα δεν αναγνωρίζεται ως πολιτικό εργαλείο, εκτοπίζεται από τη δημόσια σφαίρα ως ανορθολογικό, καταδικάζεται στο απυρόβλητο της σιωπής που επιτάσσει ο ιδιωτικός βίος και αν σχολιαστεί γίνεται με σεξιστικό και φοβικό τρόπο. Για αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε έναν τέτοιου είδους ασφαλή ψηφιακό χώρο όπου θα καταθέτουμε τις σκέψεις και τα βιώματά μας, μέσα σε συνθήκες που δεν αναπαράγουν κυρίαρχους λόγους που αποκλείουν τις ταυτότητες που παρεκκλίνουν από τη cis straight ανδρική. Γι' αυτό σχόλια με φοβικό ή κακοποιητικό περιεχόμενο δε θα δημοσιεύονται.
Η σημασία του να έχεις φωνή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυριολεκτικά. Σήμερα πήγα στη δουλειά με κάτι σαν φαρυγγίτιδα, που σημαίνει ότι η φωνή δεν έβγαινε όσο κι αν προσπαθούσα. Το μόνο που κατάφερνα είναι να βγάζω κάτι βραχνούς, χαμηλούς ήχους που ξάφνιαζαν κι εμένα την ίδια.
Μεγάλος ενθουσιασμός στους άντρες συναδέλφους: «α, ωραία, δηλαδή τώρα δεν θα μπορείς να απαντάς σε αυτά που θα λέμε» -χαχαχα, η πρώτη ατάκα. Και απομακρύνεται. Τον πλησιάζω και του κάνω ταπ ταπ στην πλάτη: «μη φοβάσαι, θα τα θυμάμαι όλα μεθαύριο που θα μιλάω πάλι». Γέλασε, κι αυτός κι εγώ, ήταν πολύ κινηματογραφικό οφείλουμε να ομολογήσουμε. Ήταν καλή τακτική αυτή, να κάνω χιούμορ για να δείξω ότι αυτό που λέγεται με ενοχλεί, και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνω. Αλλά μόνο στιγμιαία ένιωθα ικανοποιημένη με τον εαυτό μου… Κάποιος μου είπε μες τα μούτρα ότι προτιμάει που δεν μιλάω γιατί διαφορετικά απαντάω στα σχόλιά του! Έχω γνώμη, δηλαδή, και τη λέω... Αστειευόμενος και καλά. Κι εγώ αυτόν τον τύπο τον έκανα να γελάσει κιόλας! Και οι δύο είπαμε, προφανώς, αυτό που θέλαμε κάνοντας και καλά πλάκα –συναδελφική βεβαίως βεβαίως.
Όσο περνούσε η ώρα, παρόμοια «αστεία» επαναλαμβάνονταν, τα οποία αντιμετώπιζα κι εγώ με παρόμοιους τρόπους αλλά με την επιθετικότητα να ανεβαίνει (και την ένταση της φωνής να κατεβαίνει με θλιβερά γρήγορους ρυθμούς). Αυτό που έκανα, ουσιαστικά, ήταν να τους αντιμετωπίζω, να εκφράζω την ενόχλησή μου, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να σταματήσουν –ή γιατί βαρέθηκαν επειδή πάλιωσε και το αστείο. Κατά τη γνώμη μου, τα μέσα που χρησιμοποίησα για να διαχειριστώ τα μισογύνικα σχόλια στο χώρο εργασίας ήταν αποτελεσματικά για μένα, πρώτον γιατί μου επέτρεπαν να βγάζω την επιθετικότητα που ένιωθα –χωρίς να δημιουργήσω «εντάσεις» στον εργασιακό χώρο (είμαστε και μπροστά στους πελάτες), δεύτερον γιατί αισθανόμουν ότι δεν άφηνα κάτι αναπάντητο και τρίτον, τόνωνα την αυτοπεποίθησή μου γιατί, ε η αλήθεια να λέγεται, μπορώ να κάνω πιο έξυπνο χιούμορ από αυτούς τους βλάκες.
Δεν είπα καμιά φορά όμως, «σταμάτα, αυτό με προσβάλλει». «Το να σ’ αρέσει να μην μιλάνε οι γυναίκες γιατί μπορεί να φέρουν αντιρρήσεις δικαιολογεί την κουλτούρα του βιασμού» (εντάξει, ίσως να το έθετα λίγο διαφορετικά στον προφορικό λόγο). Το μήνυμα ελήφθη σαφώς από μερικούς που το έκοψαν πιο γρήγορα ή που ξαφνικά το ‘ριξαν στο ενδιαφέρον για την υγεία μου ή σε κοπλιμέντα του τύπου μπράβο, τα καταφέρνεις παρά τη φαρυγγίτιδα (έλεος!).
Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι κάθε φορά που συνειδητοποιώ ότι πρέπει να βρίσκω συνεχώς τρόπους για να πω το αυτονόητο, χωρίς να το λέω ποτέ έτσι όπως είναι, επειδή ζυγίζω την κατάσταση και βλέπω ότι δεν με παίρνει να το κάνω διαφορετικά. Και καλά κάνω δηλαδή, το θέμα είναι μερικές φορές να την παλέψεις εσύ, όχι να κάνεις τους άλλους καλύτερους ανθρώπους. Αλλά σε κάθε περίπτωση, η πικρία πικρία.
Το σίγουρο είναι ότι απάντηση στα σχόλιά τους πήραν και αυτή τη φορά. Και μόνο γι αυτό άξιζε η σημερινή μέρα στη δουλειά!
Γειά σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκεφτόμουν απο καιρό πως θέλω να γράψω σε αυτή τη στήλη. Κάθε φορά που ερχόμουν αντιμέτωπη με κάποια σεξιστική μαλακία στο δημόσιο χώρο αλλά και στο σπίτι ή στη δουλειά όπως τότε που μου πε ένας πιωμένος πελάτης στο μαγαζί που δούλευα να του πάρω πίπα ή τότε που ένας άνθρωπος που εμπιστεύτηκα δε σεβάστηκε την επιθυμία μου η σχέση μας να παραμείνει φιλική ή όλες εκείνες τις φορές που η οικογένειά μου μου έχει υποδείξει πως πρέπει να ζω τη ζωή μου ανάλογα με το φύλο μου την ηλικία μου κλπ, όλες αυτές τις φορές λοιπόν είχα την ορμή να τρέξω στο πληκτρολόγιο και να χτυπήσω μανιασμένα τα πλήκτρα!
Όμως τελικά πάντα το ανέβαλα λόγω χρόνου.
Αυτή τη φορά, το επεισόδιο 126749 του σήριαλ πατριαρχία-σεξισμός-ομοφοβία, θέλω να το μοιραστώ.
Λοιπόν η φάση έχει ως εξής, ένα από τα προηγούμενα Σάββατα εγώ και οι συγκάτοικοί μου μετά από μερικές μπύρες στο σπίτι αποφασίσαμε να πάμε σε ένα πάρτυ. Το πάρτυ δεν ήταν σε κάποιο στέκι ή κατάληψη αλλά σε μαγαζί που συχνάζει κάθε καρυδιάς καρύδι. Εδώ οφείλω να σημειώσω πως όλα αυτά διαδραματίστηκαν σε "πολιτισμένη" χώρα του Ευρωπαϊκού βορρά. Κάποια στιγμή ενώ χορεύα και διασκέδαζα με την παρέα μου και ενώ εγώ και η φίλες μου χορεύαμε αγκαλιά και λίγο σκημένες προς τα εμπρός τρώω ένα τρανταχτό κωλοσκάμπιλο απο κάποιον πίσω μου. Γυρνάω έκπληκτη και σαστισμένη προς τα πίσω και βλέπω έναν λευκό νεαρό άντρα να δείχνει με το δάχτυλο τη φίλη μου (ότι και καλά το έκανε αυτή) και η παρέα του να χαζογελάει. Έγινα πυρ και μανία, μου γύρισε το μυαλό, όρμησα πάνω του και άρχισα να του ουρλιάζω να σηκωθεί να φύγει τι σκατά νομίζει ότι κάνει και ούτε εγώ ξέρω τι άλλο. Επέμεινα στα ουρλιαχτά μου όσο εκείνος έκανε τον ανήξερο. Στο μεταξύ οι φίλες μου και κάποιες-οι άλλοι είχαν πλησιάσει υποστηρικτικά χωρίς να επεμβαίνουν. Δυστυχώς η μουσική ήταν τόσο δυνατά που δεν έγινε ευρέως αντιληπτή η φάση. Στο τέλος ο τύπος και η παρέα του έφυγε -αφού έπρεπε βέβαια να ξελαρυγγιαστώ για ένα 5λεπτο-. Αυτός ο μαλάκας εκείνη την ώρα είδε ένα τουρλωμένο άγνωστο κώλο και αυτό που του ήρθε να κάνει είναι να τον σκαμπιλήσει!
Ε όχι κύριε λευκέ μεσοαστέ μαλάκα οι κώλοι μας θα τουρλώνουν και θα κουνιούνται όσο θέλουνε και δε θα σταματήσουμε να φωνάζουμε, να αμυνόμαστε, να επικοινωνούμε και να χτίζουμε σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ μας μέχρι τύποι σα του λόγου σου να μη διανοούνται ούτε να μας τον μυρίσουν χωρίς τη συναίνεση μας.
Το μόνο που σκεφτόμουνα μετά είναι τι κρίμα που δεν του έριξα και καμιά κλωτσιά στο γόνατο (πονάει πολύ και είναι καλή λύση αν δεν έχεις πολύ δύναμη στα χέρια). Το τι σήμαινε όλο αυτό το σκηνικό δε νομίζω πως χρειάζεται και πολύ ανάλυση. Ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση, ένα ακόμη παράδειγμα της συνθήκης κάτω από την οποία ζουν εκατομμύρια γυναίκες, της αντικειμενοποίησης των σωμάτων μας, της εκμηδένισής μας σαν άτομα με βούληση, την επιβολή του φόβου και της ανασφάλειας. Μη παρακουνηθούμε, μη τα παραπιούμε και μη τα παραπούμε και πουθενά. Γνωστό το παραμύθι και χιλιοειδωμένο. Αλλά δε μασάμε πια ;)
Παρόλα αυτά ήταν κάτι άλλο που με ώθησε να διηγηθώ αυτό το περιστατικό. Μιλώντας με τη συγκάτοικό μου για το τι έγινε μια από τις επόμενες μέρες μου εκμυστηρεύτικε πως κάτι παρόμοιο της είχε συμβεί λίγο νωρίτερα στο ίδιο πάρτυ με έναν άλλο τύπο. Εκείνη δεν αντέδρασε όπως εγώ παρά τον κοίταξε ενοχλημένη και συνέχισε να χορεύει. Μου είπε ακόμη πως βλέποντάς με να αντιδρώ την έκανε να σκεφτεί πως η ίδια έμεινε στο ενοχλημένο βλέμμα γιατί μάλλον της φαινόταν συνηθισμένο, φυσιολογικό, αναμενόμενο σε ένα τέτοιο περιβάλλον αλλά πάντα ενοχλητικό. Τελικά με ευχαρίστησε που της θύμησα πως δεν είναι οκ να σε χουφτώνουνε χωρίς τη θέληση σου και πως είναι επίσης οκ να σηκώσεις τον τόπο αν κάτι τέτοιο συμβεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣα το διάολο την επόμενη φορά που βγήκαμε μαζί εγώ και η συγκάτοικός μου γίναμε μάρτυρες του ίδιου σκηνικού αυτή τη φορά με άλλους πρωταγωνιστές και σε άλλο μέρος. Το ίδιο μοτίβο όμως, τύπος χουφτώνει κοπέλα καθώς χορεύει. Εγώ και η φίλη μου κοιταχτήκαμε για λίγο και πλησιάσαμε την κοπέλα η οποία είχε λίγο πολύ την ίδια αντίδραση με τη φίλη μου μια εβδομάδα πριν.
Της είπαμε και αυτής πως δε βρίσκουμε καθόλου οκ που ο τύπος τη χουφτώσε χωρίς τη θέληση της και πως είναι επίσης οκ να σηκώσει τον τόπο αν θέλει.
Μετά απ'όλα αυτά εγώ νιώθω πιο σίγουρη να προσεγγίζω κοπέλες που δε ξέρω και να εκφράζω αυτό που πιστεύω στο δημόσιο χώρο και σίγουρα πιο σίγουρη στο να αντιμετωπίζω όποια παρενόχληση. Η φίλη μου επίσης νιώθει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να υπερασπίζεται την εαυτή της. Η τρίτη κοπέλα δεν έχω ιδέα πως της φάνηκε όλο αυτό.
Μ.
Το να σηκώνεσαι κάθε μέρα και να νιώθεις ότι έχεις ένα μαραθώνιο μπροστά σου, να πρέπει να σηκωθείς να τρέξεις να προλάβεις να καθαρίσεις να σκουπίσεις να διαβάσεις να διαβάσεις κι άλλο να γυμναστείς να αδυνατίσεις να αδυνατίσεις κι άλλο να φας κουνουπίδι και μπρόκολο όχι σουβλάκια και πίτσες όχι κοκα κόλες όχι πατατάκια αλλά αυτά να είναι εκέι και ειναι και χαλια βασικα αλλα τοσο απολαυστικα να θες να καταναλώσεις όλη τη γνώση όλο το φαγητό όλους τους άντρες και όλες τις γυναίκες να κάνεις παιδιά και να μην κάνεις να κάνεις τους γονείς σου και τα αδέρφια σου να κάνεις σεξ να κανεις πιο πολυ σεξ να νιωσεις ενταση και να μη νιωσεις τιποτα να φυσηξεις τη μυτη σου να σκουπιστείς μετά το κατούρημα να ξυρίσεις τα πόδια σου τις μασχαλες σου το μουνι σου εκεινο το σημειο πισω απο τα γονατα που κοβεσαι συνηθως να διαβασεις να διαβασεις κι αλλο κι αλλο κι αλλο γιατι θελεις γιατι πρεπει και γιατι διαβασμα να καπνισεις να καπνισεις πιο πολυ να μη θες να πιεις γιατι δε σε γεμιζει να κοιμηθεις να ξεκουραστεις να ξεκουραστεις λιγοτερο να ενημερωθεις να μιλησεις με τη μανα σου το φιλο σου τους φιλους σου τους γνωστους σου να μη μιλησεις να μην κοιταξεις το βενζιναδικο οταν πας για τα σκουπιδια να παρεις τσιγαρα γιατι τελειωσαν να ταισεις το ερμο το γατι που γκρινιαζει να το αγαπησεις να το χαιδεψεις να φιλησεις να νιωσεις γυναικα να βαφτεις να φτιαξεις τα μαλλια να σκεφτεις τι θα φορεσεις τι παπουτσια πανε με τοσο νιουντ αποχρωσεις μηπως τελικα με τα ξανθα μαλλια δε με παιρνουν σοβαρα μηπως πρεπει να γινω καστανομαλλα μηπως πρεπει να βαφομαι πιο φυσικα μηπως το κοκκινο κραγιον ειναι προκλητικο μηπως ειναι πουτανε μηπως δε θα πρεπε να βαφομαι καθολου μηπως θα πρεπε να φοραω περισσοτερα τζιν να ειμαι πιο καζουαλ μηπως πρεπει να χαμογελαω πιο πολυ τι φταιει και δε γελαω και οταν γελαω γιατι φαινεται σα να γελαω πολυ μηπως πρεπει να αδυνατισω δεν ειμαι αρκετα αδυνατη δεν εχω αρκετες καμπυλες δεν ειμαι αρκετα γυμνασμενη κρεμονται τα μπουτια μου εβγαλα σπυρακια απο το ξυρισμα να παρω το καλο καθαριστικο για το προσωπο οχι τις μαλακιες με τα 2 ευρω μου χαλασαν το δερμα επρεπε να ηξερα να βαφομαι απο πιο νωρις δε θελω να φοραω σορτσακια τα σιχαινομαι αν δε φαινονται τα χερια και τα ποδια μου ειμαι σεξι μπορω να ειμαι σεξι με καλυμμενο το σωμα μου μπορω μπορω μπορω δεν μπορω τιποτα δεν εχει νοημα να ειμαι σεξι δεν εχει νοημα να τρεχω δεν εχει νοημα να διαβαζω τι νοημα εχει εφοσον δε γινεται τιποτα απο ολα αυτα πραξη τι νοημα εχει αφου ολα ειναι επιτελεσεις τι νοημα εχει εφοσον ο αλλος δε θα καταλαβει ποτε εφοσον δεν εχει κανεις προσβαση στα βιωματα σου τι νοημα εχει το δημοσιο οταν ολα καταρρεουν τι νοημα εχει μηπως να βρω κατι να με ηρεμει τι ειναι αυτο που με ηρεμει μηπως να παω σε καποιο νησι να εξαφανιστω να μην υπαρχω να μη φαινομαι πουθενα να μην υπαρχω να μη γνωριζει κανεις οτι υπηρξα οτι υπαρχω οτι θα υπαρχω οτι επιθυμω μηπως θα επρεπε να τους κλωτσισω ολους να φτασω στην κορυφη να μη θελω κανεναν να ειμαι μονη μου ποιος θα καταλαβει κανεις δεν καταλαβαινει γιατι κλαιγεσαι συνεχεια ειναι ολοι τοσο ομορφοι και ενδιαφεροντες και ας μην καταλαβουν ποτε γιατι να ξεκιναμε παντα απο το εγω δε γινεται αλλιως δε γινεται πως αλλιως να συνεχισεις αν δεν ξεκινας απο κει
ΑπάντησηΔιαγραφήειμαστε ναρκισσιστικα οντα εκ των πραγματων εκ των λογων και εκ της υπαρξης και ο θεος ειναι νεκρος χαχα ειναι ωραια αυτα τα τσιτατα σε ελαφρωνουν οπως οι ταινιες οπως το να βλεπεις κατι και να μη συμμετεχεις να το κοιτας απο μακρια να μην εμπλεκεσαι να μην εκτιθεσαι να μη δινεις καμια μαχη να μη δοκιμαζεις τιποτα να μην εκτιθεσαι οχι ηδονιστικα αλλα πραγματικα να μην εκτιθεσαι ποτε και πουθενα πουθενα μεχρι να ψοφησει ολος ο κοσμος που επιβαλλει να εκτιθεσαι που επιβαλλει το οτι πρεπει να εκτιθεσαι γιατι αλλιως δεν εισαι κουλ που επιβαλλει να τα πεις ολα γιατι αλλιως εισαι εκτος γιατι ολα ειναι δημοσια γιατι ολα ειναι σκατα βασικα και δεν ξερει κανεις τον τροπο να μην ειναι και γιατι εγω ειμαι γυναικα και ειμαι συναισθηματικια και δεν εχω την αναγκη να αφοσιωθω σε εναν σκοπο σε κατι αφηρημενο για να κρυφτω και ειναι ευχη και καταρα γιατι θα θελα να μουν αντρας να αφοσιωθω και να ειμαι μια χαρα και δυο τρομαρες και να μην κοιταζομαι στον καθρεφτη και να αναρωτιεμαι ποτε θα σκασει το μουστακι για να το βγαλω ουτε τιποτα και να μην ησυχαζω ποτε
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ ΜΑΣ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά σκεφτόμουν την λέξη "αχάριστη". Είναι φοβερό που σε τόσα τραγούδια υπάρχει η λέξη αχάριστη και πουθενά η "αχάριστε". Αν πάρουμε τις περισσότερες γυναίκες που έχουν χωθεί στο νοικοκυριό, στο να είναι οι γυναίκες κάποιου και οι μανάδες... όπως και να το κάνουμε η αγάπη σου βγάζει να φροντίζεις τον άλλον. Δεν ξυπνάει κανένα 10χρονο κοριτσάκι και λέει θέλω να γίνω νοικοκυρά και γυναίκα κάποιου. Απλά τους αγαπάς και τους φροντίζεις. Εσύ είσαι η κολόνα του σπιτιού με όλους τους δυνατούς τρόπους και δεν στηρίζεις μόνο το σπίτι αλλά και τους υπόλοιπους μέσα σε αυτό για να μπορούν να κάνουν αυτοί μεγάλα πράγματα. Και όταν μία μέρα ζητάς βοήθεια νομίζουν οτι γκρινιάζεις* γιατί έτσι. Ποιός είναι ο αχάριστος τώρα; Όταν μία μέρα θα τους πεις θέλω να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου μπορεί και να σε κοροιδέψουν. Ποιός είναι ο αχάριστος; Αλλά πως το κόβετε; Θα υπάρξει ποτέ τραγούδι που να λέει "αχάριστε είμαι η κολόνα του σπιτιού σου"; οχι! και ξέρετε γιατί; γιατί αυτά είναι τραγούδια χωρισμού. Κάποια τους χώρησε και την λένε αχάριστη... Και όταν λένε άσχημα πράγματα για τις γυναίκες είναι επειδή κάποια στιγμή κάποια τους χώρησε. Όταν τα χρόνια περνάνε, αυτοί δεν σε χωρίζουν γιατί έχουν βολευτεί με τον μπαλαντέρ, το στήριγμα, την μαγείρισσα, την νοσοκόμα, την βρεφονηπιοκόμο... Όταν μία μέρα θα τους παρατήσεις θα έχεις γίνει ξαφνικά εσύ η αχάριστη.
* Η γκρίνια δεν είναι χαρακτηριστικό των γυναικών. Είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου που δεν είναι ευχαριστημένος απο την ζωή του.