pdf Τους τελευταίους μήνες, οι πόλεις μας θυμίζουν εικόνες απο δυστοπικές σειρές. Βρισκόμαστε πλέον στη δεύτερη σεζόν, η οποία προμηνύεται πως θα είναι μακρόσυρτη για όλες και όλους μας. Αλλά ας δούμε λίγο κάποιες γνώριμες σκηνές και πως εμείς οι ίδιες τις ερμηνεύουμε. Για όσ@ συνεχίζουν να πηγαίνουν κανονικά στη δουλειά η καθημερινότητα έχει πάνω κάτω το ίδιο μοτίβο: λεωφορείο - οχτάωρο - λεωφορείο. Τα λεωφορεία που πάντα αργούν είκοσι λεπτά και είναι πάντα φίσκα από τον κόσμο. Τα λεωφορεία που κουβαλούν παραβιαστικά βλέμματα και σκηνικά που έχουμε δει, ακούσει, ζήσει. Για όσ@ από εμάς δουλεύουν μαύρα, σε ιδιαίτερα, babysitting κ.α. μετακίνηση σημαίνει να βρεις τις δικαιολογίες, τα χαρτιά και τους δρόμους για να καταφέρεις να φτάσεις χωρίς να πέσεις σε μπάτσους - γιατί σίγουρα το αφεντικό δεν ψήνεται να πληρώσει ένα ενδεχόμενο πρόστιμο. Στην περίπτωση μαλιστα που οι εργοδότες σου σε ρωτάνε αν συναναστράφηκες κανεν@ το σαββατοκυριακο, πρεπει πάντα να θυμάσαι να λες “όχι, δεν βγαίνω, φ