Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

περιοδικό και σελίδα bra-stards

Ως brastards εγκαινιάσαμε μόλις τη σελίδα μας στο facebook.

https://www.facebook.com/brastards/

Η σελίδα μας εγκαινιάζεται εν μέσω μιας πολύ ιδιαίτερης συγκυρίας. Παρότι σαν ιδέα υπήρχε στο μυαλό μας πολύ καιρό τώρα, η δημιουργία της έμπαινε πάντα σε δεύτερη μοίρα καθώς μας προλάβαινε η καθημερινότητα και η επικαιρότητα. Οι νέοι περιορισμοί, όμως, μας έχουν αναγκάσει να είμαστε μακρυά η μία από την άλλη, και μας εμποδίζουν από το να βρισκόμαστε και να λειτουργούμε με τους τρόπους που το κάναμε πριν. Αυτό μας έκανε να δούμε ότι είναι σημαντικό, στα πλαίσια της κοινωνικής αποξένωσης που μας επιβάλλεται, να βρούμε περισσότερα μέσα να υπάρχουμε η μία στη ζωή της άλλης, και να διευρύνουμε το πώς ερχόμαστε σε επαφή με κόσμο που θέλουμε και θέλει να είναι κοντά μας. Το κενό αυτό ελπίζουμε να συμπληρώσει σε έναν μικρό βαθμό μια σελίδα στην οποία θα μοιραζόμαστε σκέψεις και προβληματισμούς πάνω σε ζητήματα που μας αφορούν κι ενδιαφέρουν.
Αποφασίσαμε, ακόμη, ότι αφού η διανομή (τουλάχιστον έτσι όπως την είχαμε σκεφτεί αρχικά) του περιοδικού μας θα καθυστερήσει κι άλλο λόγω των συνθηκών, να το δημοσιεύσουμε πρώτα διαδικτυακά. Ίσως και να λειτουργήσει σαν παρέα και παρηγοριά στη φάση αυτή, για όσα είναι κλεισμένα σπίτι, και για όσα επιλέγουν να μην το κάνουν επίσης.

Λοιπόν, το ξέρουμε ότι το ‘χουμε υποσχεθεί εδώ και καιρό!

Το ξέρουμε ότι αναμένατε με υπομονή.

Τις επόμενες μέρες θα ανεβάζουμε σιγά σιγά κομμάτια από το περιοδικό Tantrum τεύχος 0, τόσο εδώ όσο και στη σελίδα μας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αφίσα- Οι καταγγελίες δεν είναι της μόδας: είναι τα μέσα διεκδίκησης της ορατότητάς μας

Αφίσα που κολλιέται στις γειτονιές της Αθήνας σχετικά με την πληθώρα καταγγελιών στον δημόσιο λόγο. fb
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μια συνοπτική αποτύπωση των λόγων αυτοδιάλυσης της γυναικείας μας ομάδας Bra-stards που θα θέλαμε να επικοινωνήσουμε στο ευρύτερο ανταγωνιστικό και κυρίως στο αυτόνομο φεμινιστικό κίνημα. Οι Bra-stards ξεκίνησαν το 2012 με βασική αφορμή την άθλια συνθήκη της σύλληψης και της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών από τον τότε υπουργό υγείας, Λοβέρδο και την κυβέρνηση Παπαδήμου. Εκείνη τη περίοδο οι φεμινιστικές και queer συλλογικότητες, τουλάχιστον στην πόλη της Αθήνας, όπου και δραστηριοποιούμασταν δεν ήταν πολλές, και αντίστοιχα ο πολιτικός λόγος που αρθρωνόταν σε θέματα έμφυλης διάστασης χρειαζόταν μια περαιτέρω ανάπτυξη. Παράλληλα, η δική μας εμπειρία από μικτές συνελεύσεις όπου συμμετείχαμε και βλέπαμε την αναπαραγωγή πατριαρχικών προτύπων, τη φίμωση και απαξίωση των γυναικών και λοατκι υποκειμένων, μας ώθησε να φτιάξουμε μια άλλου τύπου διαδικασία, που να χώραγε και εμάς, τις ανάγκες και τις πολιτικές μας. Θέλαμε μια διαδικασία που θα μας ενδυνάμωνε και

Κείμενο & αφίσα με αφορμή την τροποποίηση της διάταξης περί βιασμού.

ΕΙΤΕ ΑΝ ΛΕΩ ΟΧΙ, ΕΙΤΕ ΑΝ ΣΙΩΠΩ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΩ Από την 6 η Μάρτη, βρεθήκαμε να παρακολουθούμε μια σειρά άρθρων στα media σχετικά με το ζήτημα του βιασμού. Συγκεκριμένα: στο πνεύμα των διαβουλεύσεων για «προοδευτική» τροποποίηση μιας σειράς διατάξεων του ποινικού κώδικα, συζητιέται μια απόπειρα αλλαγής του άρθρου 336ΠΚ για το έγκλημα του βιασμού. Ξεκινώντας συνεπώς από τη βάση του ότι είμαστε σταθερά και εξαιρετικά καχύποπτες/α κι εχθρικές/α για το πώς ο Ποινικός Κώδικας, τα δικαστήρια, τα media σκιαγραφούν και οριοθετούν την κουλτούρα του βιασμού και τις επιθέσεις στα σώματά μας, θα κάνουμε μια απόπειρα να εξηγήσουμε, τι προτείνεται, τι μας αφορά και πως μας σημαδεύουν γι’ ακόμα μια φορά. Ο νέος ορισμός που τίθεται προς διαβούλευση, ουσιαστικά μας λέει πως για να στοιχειοθετηθεί βιασμός, προυπόθεση είναι να κινδυνεύσει η ζωή και το σώμα μας, χωρίς να λαμβάνει υπόψη άλλα μέσα εξίσου απειλητικά που μπορεί αν μην εμπεριέχουν φυσική βία, αλλά εξαναγκασμό μέ