ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ

Τη παρασκευή 29/6, 12 το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε πορεία στη γειτονιά της Κυψέλης. Αφορμή ήταν ένα περιστατικό σεξιστικής βίας που δέχθηκε φιλη/συντρόφισσα στο δρόμο. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στη γειτονιά.

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ

Πριν λίγες μέρες, στην Κυψέλη, Παξών και Σπετσών, μια φίλη αντέδρασε στα παραβιαστικά βλέμματα και σχόλια ενός τύπου, με αποτέλεσμα εκείνος να περάσει με μεγάλη άνεση από τα ψιτ κούκλα στις βρισιές ενώ τελικά κατέβηκε από το μηχανάκι του και την χτύπησε. Όσο εκείνη υπερασπιζόταν την εαυτή της, κανένας περαστικός, ούτε οι θαμώνες του ΟΠΑΠ στη γωνία δεν αντέδρασαν, απλά στεκόντουσαν και κοιτούσαν. Το μόνο άτομο που αντέδρασε στο σκηνικό, μία κοπέλα, που έτυχε να περνάει.

Το περιστατικό αυτό δεν είναι τυχαίο, δεν είναι μεμονωμένο, δε συμβαίνει μόνο στην Κυψέλη. Αντίθετα, τα ψιτ, τα σχόλια, τα βλέμματα, τα χουφτώματα, όλων των ειδών οι παραβιαστικές συμπεριφορές, είναι μια φυσικοποιημένη καθημερινότητα που αντιμετωπίζουμε όλες μας. Όλες τις ώρες, από το πρωί μέχρι το βράδυ, σε κάθε γειτονιά, είτε σε σκοτεινά σοκάκια είτε σε φωτεινούς και πολυσύχναστους δρόμους, ό,τι κι αν φοράμε. Και όλοι αυτοί είναι παντού. Είναι ο τύπος που χουφτώνει στα λεωφορεία, ο θείος στο οικογενειακό τραπέζι, το αφεντικό του διπλανού μαγαζιού, ο έλληνας γείτονας, ο φιλήσυχος πολίτης, ο πελάτης. Και όλοι αυτοί μαζί είναι εκείνοι που θεωρούν δεδομένο ότι οποιαδήποτε ώρα και στιγμή μπορούν να παρεμβαίνουν πάνω μας είτε λεκτικά είτε σωματικά: Να έχουν λόγο για το ποιες/ποια είμαστε, από πού είμαστε, πώς είμαστε.

Και πάντα η ίδια ιστορία. Σε κάθε περιστατικό έμφυλης, ρατσιστικής, ομοφοβικής, τρανσφοβικής, βίας που συμβαίνει είτε στη δημόσια είτε στην ιδιωτική σφαίρα, σχεδόν κανείς δεν αντιδρά. Είτε γιατί «τα θελε και τα παθε» είτε γιατί «δεν τον αφορά», ενώ αν καμιά φορά υπάρξει αντίδραση συνήθως θα είναι υπέρ του θύτη.

Αυτές οι συμπεριφορές, νομιμοποιούν και αναπαράγουν τέτοιες μορφές βίας και εξουσίας. Τις είδαμε και τις ακούσαμε να συμβαίνουν από τους γείτονες που δήθεν δεν άκουσαν τις φωνές της όταν την χτύπησε ξανά ο άντρας της, μέχρι τη συλλογική δολοφονία του Ζακ στη Γλάδστωνος, μέχρι την απαξίωση από τον ταξιτζή στην Καλλιθέα, όταν εκείνη αιμόφυρτη του ζήτησε βοήθεια.

Εμείς, είμαστε εδώ, είμαστε πολλές, θα μιλάμε, θα αντιδράμε με όποιο τρόπο και μέσο μπορεί το καθένα μας, θα υπερασπιζόμαστε τα σώματά μας. Δε θα επιτρέψουμε άλλο δημόσιοι χώροι να είναι πεδία ασφαλή για σεξιστές και ρατσιστές. Διεκδικούμε καθημερινά την ύπαρξή μας σε αυτούς και θα φωνάζουμε ότι:

Τα ψιτ στο δρόμο δεν είναι κοπλιμέντο!

Το ξύλο δε βγήκε απ’ τον παράδεισο!

Δεν τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ ΟΥΤΕ ΚΙ Η ΚΑΓΚΟΥΡΙΑ ΤΑ ΨΙΤ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΙΝΑΙ ΣΕΞΙΣΤΙΚΑ!

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ Σ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΒΑΛΤΕ ΤΟ ΣΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΕΣ!

Γειτόνισσες, Φίλ@

 

Γειτόνισσες, Φίλ@